Counting down slowly

Mijn terugkeer begint nu langzamerhand wel erg dichtbij te komen. Het is natuurlijk wel erg fijn om iedereen weer te zien en om te kunnen werken, maar aan de andere kant vind ik het erg jammer om terug te keren en om vele hier achter te laten. Ik heb veel goede relaties opgebouwd, maar die zijn erg genoeg niet voor altijd, ben ik bang voor. iedereen gaat zijn eigen weg en zie je waarschijnlijk nooit meer.

In de afgelopen maand zijn er niet zo erg veel spannende dingen gebeurd. Stage gaat goed, zelfs zo goed dat ik al twee keer serieus ben gevraagd om te stoppen met school en om voor hem te werken. Natuurlijk wil ik eerst mijn studie afmaken en verder zie ik ook geen toekomst om te werken in dat bedrijf. Ook vertelde Wittko mij, dat als ik hier een cafe/bar wil openen dat hij in mij wil investeren. Dat is op het moment wel big business, maar toch gaat studie voor, hoe aantrekkelijk het ook klinkt.

Aantrekkelijk is ook zeker het weer nu. 26-32 graden is nu goed bezig en begint mij zelfs al een kleurtje op te leveren. Gelukkig word ik bruin en ga ik niet de gele kant op met de zon. Of het nu regent of dat de zon schijnt, paraplu's zie je altijd hier. wel een beetje wennen dat mensen in winterse kleren en een paraplu rondlopen terwijl het 30+ is. Alles om hun huid wit (geel) te houden.

De Autoshow was trouwens mooi en leuk maar veel te druk. Normaal in Nederland moet je wachten om ff een kijkje te nemen in de auto, hier in China moet je wachten om te auto te kunnen ZIEN. Verder waren de modellen belangrijker dan de auto's. Waar modellen stonden, daar stonden de Chinesen. Geen model, nauwelijks mensen bij de auto. Om de luxe auto's te kunnen zien, moest je op zijn minst 1 uur in de rij wachten om vervolgens geperst te worden en als een lopende band 4 seconden per auto de tijd had. Echt, het is net alsof er overal geld op de grond ligt, zo druk en gek is iedereen.

Momenteel trek ik veel op met een nieuwe kameraad genaamd Pip. Laatst met Moederdag werd ik uitgenodigd door hem en zijn ouders om met hen mee te lunchen. Toch wel erg grappig hoe het allemaal gaat hier in China. Even genieten kan in het weekend, maar direct erna is de studie alweer het hoofdonderwerp. Gelukkig zijn zijn ouders erg open en vriendelijk, dus ging alles leuk en vlot. De moeder heeft mij uitgenodigd om bij haar thuis op visite te komen. Op dit moment kwam ik erachter dat ze in een villa wonen in Shanghai, iets van de hogere klasse dus. Zijn moeder publiceert boeken en zijn vader is CFO en fotograaf. Mogelijk ga ik met hem een dagje foto's shooten.

Afgelopen weekend ben ik nog met Pip bij Supper Boy geweest, dat is een soort van Voice of Holland. Hij deed mee met de auditie dus vroeg mij of ik met hem mee wilde. Het ging wel aardig goed, dus even afwachten of hij doorgaat naar de volgende ronde.

Komende donderdag vertrekt mijn Russiche ex collega. Het is erg jammer want hij was een van mijn betere vrienden hier. Helaas studeert en leeft hij in Nieuw-Zeeland, dus hem zal ik waarschijnlijk ook niet meer zien. Hoewel hij zo'n groot fan van Armin van Buuren, is er nog steeds hoop dat hij naar Nederland komt. Hij was eigenlijk van plan om voor een weekje over te vliegen naar Nederland voor de nieuwe CD presentatie van Armin, maar helaas te snel uitverkocht.

Afgelopen vrijdag hadden we ook nog een soort van teambuilding met het bedrijf en gaf iedereen een landenpresentatie. Dus een presentatie over je eigen land en cultuur zodat iedereen wat meer van de wereld te zien en te horen krijgt. Erna hadden we nog een aantal discussies over China. Vele denken namelijk nog steeds dat China een ontwikkelingsland is, maar momenteel behoort het echt niet meer tot een ontwikkelingsland. Hoe de meeste nog denken over de kinderarbeid en de mensenuitbuiting, dat is grotendeels verleden tijd. Op het moment is het echt niet zo slecht meer. Natuurlijk lopen ze nog wat achter, maar in Shanghai lopen ze met veel dingen voor. Alleen voedsel is zeker nog een groot probleem hier. Kwaliteit is al lastig te vinden, maar voedselkwaliteit is nog het ergste. Het ene schandaal/probleem na het andere. Altijd weer iets mis met het eten. Momenteel kampen we niet echt meer met het varkensprobleem. De vogelgriep is zeker nog aanwezig DENKEN we, maar wordt een beetje achter de doeken gedaan, om zo iedereen kalm te houden. Verder was er weer een schandaal met rattenvlees in plaats van ander vlees. Telkens is het een verassing en ook de vraag of je wel eet wat je denkt dat je eet. Dit kan overal gebeuren, zelfs in Nederland. Dat zie je dan wel weer met het paardenvlees. Gelukkig is het nu wel het seizoen van de fruit, maarja ook hier laat de kwaliteit ons weer erg in de steek.