fuchuan trip

Ons bezoek aan Nederland was echt een onvergetelijke vakantie. Elke dag was er wel iets te doen en hebben we zoveel mogelijk mensen proberen te zien. Helaas is het ons niet gelukt om iedereen te zien, maar snel genoeg ben ik er al weer. Momenteel heb ik mijn vakantie in Fuchuan (Pip’s thuis) er al weer op, en ik kan je vertellen, het was me weer een avontuur.

Afgelopen zomer was ik voor het eerst in Fuchuan en moest toen erg wennen aan het echte ‘back to basic’ leven en de manier van omgaan met de Chinezen. Ditmaal is het me veel beter afgegaan. Zoals de vorige keer werd ik zowat als een ster behandeld in het dorp en heb ik veel ogen zien staren (ook gelukkig ditmaal geen ongelukken veroorzaakt). Het klinkt natuurlijk wel leuk dat er zo naar je word opgekeken, maar soms is dat ook knap vervelend. Er wordt altijd naar je gekeken en iedereen probeert voor je te zorgen. Zorgen betekend in China, eten geven. Nu eten de Chinezen al meer dan ik gewend ben, maar als ze je het blijven aanbieden kun je wel nagaan dat ik een aantal kilo’s ben aangekomen. Als je niks zegt dat leggen ze eten op je bord, als je ja zegt leggen ze eten op je bord en als je nee zegt leggen ze ook eten op je bord, nagaande dat het niet altijd het smakelijkste eten is.

Ditmaal voelde ik me wel erg thuis hier,thuis bij Pip zijn familie en thuis in Fuchuan. Zijnmoeder en ik zijn nu ook al bijzonder close, we maken veel grappen en ze voelt zich ook comfortabel genoeg om nu en dan een hand op me been of schouder te leggen. De hangpot waar ik afgelopen zomer nog nachtmerries van had, is me nu ook wel goed verlopen. Persoonlijk vind ik het niet het meest comfortabele maar bij hun thuis hebben ze op z’n minst nog een deur (dit hoef je in openbare toiletten niet altijd te verwachten). Verder kan ik het inmiddels ook al goed vinden met de vrienden in Fuchuan (allemaal oom, tantes, neven ennichten genoemd). Hoewel ik 2/3 van de tijd er bij zit en niks versta kan ik nog steeds genieten en lol maken met hen. Ik sta zelfs versteld hoe geduldig ik ben, soms een hele dag lang er maar bij zitten en rondkijken zonder echt verveeld te voelen.

Het eten is soms nog steeds een dingetje maar ik begin wel al steeds meer te wennen. Eerst at ik naast kippenpootjes geen vlees met bot, maar nu heb ik daar geen moeite meer mee. Vele dingen lijken op het oog raar, maar je moet openstaan voor nieuwe dingen en niet te veel bij nadenken. Op deze manier zie je dat de Chinese keuken echt heel divers is en ook erg lekker. Hier koken ze echt nog met passie, niks geen bereidingswijze of grammetjes. Waar veel nog steeds vrezen voor de voedselkwaliteit, kan ik je garanderen dat in zo’n dorpjes het eten niet verser kan zijn. Alle groenten worden geheel natuurlijk verbouwd en worden direct verkocht na oogsten. Soms is het eten zelfs zo vers dat ik met een levende kip over straat liep, op dekop hangendeenaande pootjes gebonden. Ja dit gaat mij bijna te ver aangezien ik een echte dierenvriend ben, daarom heb ik ook geweigerd om mee te gaan naar de slager die onze vriend even een kopje kleiner zou maken. Om de dag te breken gingen we elke dag naar de bakker, verassend genoeg hebben ze een erg goede bakkerij met lekkere koffie. Hier kennen ze ons inmiddels goed en mogen we zo nu en dan gratis wat proberen.

Reizen naar nieuwe steden in China hoef ik echt niet meer. Bijna elke stad is hetzelfde en alle mooiplekjes zijn volledig verpest door het toerisme. Maar reizen in het echte ‘countryside’ levert geweldige plaatjes en dan zie je pas hoe mooi China echt is. Guilin is een van Debekende steden in China vanwege het kast gebergte. Dit was al een stad met een vliegveld dus makkelijk voor toeristen om hier te komen. Guilin is ook best wel mooi, maar als je 2 uur de bus pakt zie je het echte kastgebergte zonder enige toerisme en waar nog volgens de traditionele manier eten verbouwd wordt. Ook hoef je nergens voor te betalen en heb je alle vrijheid om ergens op te klimmen. Daarbij zijn tijdens de culturele revolutie en de oorlog in de steden alle gebouwen vernietigd. Al ge je naar een mooi oud gebouw, in je achterhoofd weet je dat het gebouw in de jaren 90 herbouwd is. Maar in de echte dorpjes zie je nog de echte oude huisjes en hele oude tempels.

Binnekort komen nog meer verhaaltjes met betrekking tot de Chinese bruiloft, mijn stage en het Chinees nieuwjaar.