De augustus vakantie

Omdat wij een mooie reis hebben gehad door China, is het ook wel even de moeite om hier nog een verslagje van te doen.

De reis begon in Shanghai voor een aantal dagen. Na eindelijk weer Pip in de armen te kunnen sluiten was het wel heel erg wennen nog. Niet alleen ikzelf maar ok mijn maag, maar dat had ik in het eerste verslagje al vermeld.

Wuhan
Na Shanghai vertrokken we naar Wuhan. Wuhan is een stad dat erg aan het groeien is, maar momenteel nog niet zo goed ontwikkeld is. Al wil deze stad in 2018 de grootste torens van de wereld hebben die ook nog eens de lucht van de stad verversen. Deze stad probeert dus uit te groeien tot een wereldstad. De rede waarom we naar Wuhan zijn gegaan is omdat we daar Pip zijn moeder en zus gingen opzoeken. Ze leven niet in deze stad, maar verbleven hier tijdelijk omdat de moeder in het ziekenhuis lag.
De stad zelf heeft niet echt zijn charmes, maar er zijn toch wel een aantal leuke plekjes te vinden. Dat alles kan in China blijkt wel weer, want zo zie je de Notredam naast het spaanse stierenvechten en staat er een Duitse snol met bier in haar hand. Natuurlijk is dit allemaal nep, maar in deze stad is een winkelcentrum helemaal omgetoverd naar europese stijlen, zo heb je de Duitse straat, de Spaanse straat en de Italiaanse straat en zijn er nog meer in ontwikkeling. Ik moet toegeven dat het er zeer mooi uitziet, maar natuurlijk weer nergens op slaat, achja dat is China een beetje.
Mijn eerste ontmoeting hier met zijn zus was helemaal geweldig en inmiddels delen we dezelfde relatie als Pip en Mindy hebben. Samen met haar zijn we ook nog wat rondgetrokken door de stad en hebben we mooie historische gebouwen gezien (zie fotos). De laatste avond was een special dag en iedereen liet wensbalonnen los bij de boulevard. Wensbalonnen zijn al vrij gevaarlijk, laat staan als je duizenden man hebt met een gemiddeld IQ van een stoeptegel. Ik heb zo nu en dan toch wel doodsangsten uitgestaan. Niet voor mezelf maar voor anderen. De wat minder snuggere mensen kregen de wensbalonnen net aan van de grond, deze vlogen dus op 1 meter hoogte tussen de mensen en knalden regelmatig tegen mensen aan, geluk dat niemand inbrand vloog behalve een boom dan.

Beijing
Vanuit Wuhan namen we een 9 uur durende trein naar Beijing, gelukkig hadden we eerste klas dus hoefde we ‘maar’ met vier man in een coupe. Het klinkt erg, maar we hadden een slaper en de het ziet er best schoon uit. Ik heb NS wel eens viezer gezien. Slapen was helaas wat minder, want onze twee coupe genoten snurkten om de beurt, met een geluid, nou dat heb ik weinig mensen horen produceren.
In Beijing hebben we weinig van de history gezien, omdat we met name daar voor Pip zijn vrienden kwamen. Gelukkig was ik al in Beijing geweest dus maakte het mij niet zoveel uit. Met de gastvrijheid van een rijke vriend redden we rond in een Mercedes en hadden we diners van bijna 250 euro (wat erg veel in China is). Veel dingen hebben we niet bezocht, alleen een park met de Winter Palace en een club waar hij een VIP kamer had gehuurd. Dat was allemaal erg aardig van hem, maar total niet ons ding. Ook hebben we nog pip zijn beste vriendin bezocht want zij gaat voor een jaar naar Taiwan, en hebben we nog wel wat dingetjes bezocht maar ook niet veel. Het meeste wat we bezocht hebben in Beijing waren restaurants. Alles maar da nook alles draait om eten in China. Toch had ik een erg positief gevoel bij Beijing en is dat de tweede stad in China waar ik zou kunnen wonen.

Hohhot
Met een wat krappere slaper van 6 personen in een coupe zijn we na 5 uur aangekomen in Hohhot. De redden dat we naar Hohhot zijn gegaan was omdat een geode vriend van Pip voor 2 jaar naar de UK gaat. Toevallig kwam hij vanuit het zuiden en hadden we exact dezelfde trein naar Hohhot geboekt, dus zaten we gezellig in de trein. Hohhot is een stad in Inner-Mongolie en daar zie je dus ook Chinese karakters en Mongoolse. Als je denkt dat Chinese ingewikkeld is dan heb je de Mongoolse nog niet gezien. Innermongolie staat bekend om zijn uitgestrekte landschappen en mooie natuur. Helaas schijnt dat 40 uur reizen te zijn van Hohhot dus was ik al snel teleurgesteld. De stad zelf heeft zo wel zijn charmes, maar de mensen en het voedsel is verre van leuk. Maakt niet uit damen of heer iedereen zuipt zich de tering daar en gaan daarna schreeuwend op straat of de volgende bar in. Daarbij eet je in de ochten melkthee met patat en bief, eet je als lunch melkthee met patat en bief en als verandering eet je als dinner melkthee met patat en bief. Geen wonder dat de vrouwen daar net kerels zijn end at ze soms aan de stevige kant zijn.
Gelukkig hadden we nog een mooi uitstapje naar de woestijn. We warden opgepikt door een vriendin van Pip en haar vriend. Haar vriend die een eigen auto heeft (gekregen van zijn vader) een Jaguar XJ. Nu weet ik dat zo’n autos al erg mooi zijn, maar in China zijn ze nog beter. In China worden auto’s namelijk heel serieus genomen en daarbij is het een statussymbool. Een auto is belangrijker al seen huis, daarom zorgen de merken hier in China ervoor dat het interieur standard veel mooier en beter is. Nee dit verzin ik niet zelf, maar horde ik van een Engelsman die voor de autoindustrie heeft gewerkt. Terwijl een Jaguar bij ons al seen zeer luxe auto wordt gezien, is het in China een vrij normale klasse, pas met een Masserati ben je pas rijk.
Om even terug te komen bij de woestijn, het was heel apart om de grens te zien van de woestijn. Net naast een rivier start de woestijn en kunje het einde niet meer zien. Het leek me geweldig om te ervaren en erin te crossen, maarja ik verwachte iets teveel van China en was het voorste stuk woestijn volledig gefocust op toeristen. En als het gefocust is op toeristen, dan is het op een hele foute manier. Kabelbaantjes, sort bootvrachtwagens, kamelen rit met 500 anderen tegelijk enzovoorts. Je krijgt zelfs schoensloffen zodat je geen zand in je schoen krijgt, al met al een zeer teleurstellend plaatsje. Dat zo iets moois weer zo goed verpest word door toerisme hier. Wij kunnen het ons niet voorstellen, maar toerisme in China is van een heel ander kaliber en is in onze ogen zeer ‘fout’.
Een andere dag zijn we naar de graslanden gegaan waar je nog nomaden in tenten hebt wonen ‘zeiden ze’. De enige nomaden die ik zag waren de hotelgasten die verbleven in eenzelfde soort tenten, maar dan gemaakt van beton. Daarbij konden we paardrijden, wat daar en specialiteit is, alleen stonden daar ook weer 100 paarden klaar.
InnerMongolie heeft hele mooie gebieden, maar zonder toerisme moet je toch echt 40 uur reizen.

Guilin en Yangshuo
Vanuit Hohhot namen we het vliegtuig naar Guilin. Guilin is het plaatsje waar je het zeer unieke gebergte hebt, dit is echt een pareltje van China. Pip is hier een Local want hij is hier met name opgegroeid. Als local krijg je alles goedkoper en wordt je heel vriendelijk behandeld. Guilin en Yangshuo zijn twee toeristische plaatsjes in dit gebied en er zijn da nook extreme veel buitenlanders. Ik vond het al erg indrukwekkend toen we hier met de familie waren, maar als je een local meeneemt dan zie je pas de echte mooie plaatstjes waar geen toeristen komen. Daarom hebben Pip en ik een volledige dag de fiets gepakt en zijn we de echt mooie plaatsjes op gaan zoeken. En hebben we lunch gehad in een verstopt Nederlands hostel. Waar we Nederlands konden eten en zelfs spreken. Hier was Pip even de buitenlander. Yangshuo is echt een stom toeristenstadje geworden en heb je er meer Duitse restaurants dan Chinese.

Fuchuan
Fuchuan was echt eens een nieuwe ervaring voor mij. Ik was welgeteld de tweede buitenlander daar ooit. Ik heb veel bijna ongelukken veroorzaakt, omdat mensen simpelweg hun ogen niet van me af konden houden. Dit dorp (van 1.000.000 inwoners) heeft nog historische gebouwen die niet gerestaureerd zijn. Fuchuan is trouwens het dorp waar Pip in zijn jonge jaren is opgegroeid en wat gezien wordt als zijn hometown. Hier woont Pip zijn moeder ook en zijn we dust huis verbleven in het ouderlijk huis met het hele gezin. Helaas was de moeder hier ook al 5 jaar niet geweest en was het nog heel ouderwets en niet zo schoon. Maar na een kleine opknapbeurt kon ik toch nog wel overleven voor een weekje. De eerste paar dagen was het minder omdat we letterlijk volledige dagen besteedden aan eten kopen en koken, we deden niets anders. Na hier toch wat van gezegd te hebben hadden we een fantastisch uitstapje naar een grot en barbeque en deden we een kleine hiking tocht in de berg op naar een oude tempel. Daarna naar en erg authentiek dorp wat nog geheel oud is. Een andere dag gingen Pip en ik samen zwemmen bij de waterval in de berg. Na een kleine klim kwamen we daar aan en volgden we de rivier naar kleine watervalletjes. Hier was het water zo schoon dat we het konden drinken, en ja dat is zeer uniek in China, dat je water zo kunt drinken. Helaas was ik volledig verbrand en was het de volgende dagen pijnlijden. Na een ontroerend afscheid van zijn moeder en zus gingen we weer met het vliegtuig naar Shanghai. Chinees nieuwjaar zullen we ook in Fuchuan vieren. Lijkt me heel leuk, want dit gebied staat bekend om de drakendans waar mensen rotjes gooien naar de voeten van de draak die daar op dansen. Nationale media komt er jaarlijks, waar ik waarschijnlijk dit keer ook in de picture zal staan.

Ook voor dit bericht kan het 1 dag duren voordat de foto’s erop staan, vergeet ze niet te checken, want het was een moie reis.