Het familiedinner

Al stond er afgelopen weekend en dit weekend niets op de planning, toch maak je wel altijd weer iets mee. Al viel het toch wel erg mee deze twee weken. Gelukkig heb ik al progressie gemaakt met het zwemmen en kan Lingyang nu duiken en de borstcrowl.

Vorig weekend heb ik niet veel meer gedaan dan huiswerk maken op mijn kamer. Wel heb ik eindelijk thuis kunnen eten bij Lingyang. Op zondag ben ik bij hem thuis geweest voor een familiedinner die erg is meegevallen. Alvorens wist ik niet zozeer wat ik ervan moest verwachten, hij had mij al eerder verteld dat zijn ouders best streng zijn en dat ze wel aardig rijk zijn. Ik wilde natuurlijk een goede indruk geven aangezien ik graag bij zijn vader in het bedrijf wil kijken en ik met hem op kamers ga, wat nog een pittig klusje gaat worden.

Ik was een beetje nerveus in het opzicht dat ik een goede indruk achter wilden laten. Aangezien ik in China ben en de mensen niet erg open zijn en waarbij geld het belangrijkste is, wil je toch als een graag geziene gast overkomen. Ik had hem dus gevraagd hoe ik mij moest kleden, in de zin van, in pak, gewoon casual of netjes in colbertje. Het antwoord daarop was dat ik beter netjes in colbertje kon komen. Eenmaal daar aangekomen was het totaal anders dan dat ik verwachtte. Niks geen chique kleding en totaal niet streng of onvriendelijk. Ik stelde mezelf even voor (voor zoverre dat ging in Chinees) en kreeg daarna een kleine rondleiding door het huis van Lingyang. Hij leeft in een hoge flat en zo'n kamer is niet veel anders dan een Nederlandse appartement. De moeder was aan het koken, wat ik tevens even wilde zien. ik kreeg te horen dat zij nog nooit zoveel en zo exclusief had gekookt, dus ik was wel een beetje vereerd.

Eenmaal aan tafel kreeg ik veel vragen van de ouders. Alle vragen moesten steeds vertaald worden naar het engels, wat het soms een beetje ongemakkelijk maakt maar ook wel grappig. Van de vader kreeg ik alleen maar vragen over Nederland en over het Nederlands voetbal van vroeger, Hij praatte met name over van Basten. De moeder stelde veel vragen over mij en was erg vriendelijk. Wel bederfde het soms mijn eetlust als zij lachte, want wat voor gebit zij had.....! Het gebit zag er uit als een in een gebit gebogen aluminium plaatje maat daarop wat tanden geverfd. Het eten bestond uit: krab, tofu, kippensoep, spareribs, octopus, en nog wat vreemde groentes. Al klinkt het bekend voor jullie, het is totaal anders! De krab was het hoogtepunt, wat ik ook wel lekker vond. Je krijgt twee hele krabben op je bord (mannetje en vrouwtje) die je letterlijk volledig moet ontleden. Het mannetje bestaat voornamlijk uit hersenen en sperma en het vrouwtje uit hersenen en iets anders, niet echt wat wij gewend zijn dus. Ook de kippensoep is verschillend. Wij kennen het als een pot met soep, wat groenten en beetje kippenvlees. In China is het idee hetzelfde, maar krijg je een pot soep met wat groenten en een volledige kip erin, waar de kop nog aan zit.

Toen we klaar waren, zei de moeder dat ik meer moest eten. Ik zei nee dankje, maar ik moest meer eten want met zo'n grote voeten was het echt nodig om meer te eten. Nee dit is geen grap, dit meende zij serieus. Na nog een tijdje naagepraat te hebben kreeg ik dan eindelijk het verlossende woord: You are very nice. Ik heb dus een goede indruk achtergelaten, wat mij hoeplijk naar het bedrijf brengt en dat het appartementje ook mogelijk wordt voor lingyang. Hij mag namelijk niet omdat de ouders denken dat dit ten koste gaat van zijn opleiding, maar nu zijn de kansen een stuk groter.

Gisteren was het ook weer loos. We gingen met mijn standaard vriendengroep naar een redelijk duur teppanyaki restaurant met onbeperkt eten en drinken. Om een lang verhaal kort te maken: We kregen niet het eten wat we bestelden, het duurde tevens erg lang en de kwaliteit was erg onder de maat. Dit maakte ons een beetje kwaad, met de uiteindelijke druppel, dat we zagen dat we borden van andere tafels kregen van mensen die weggingen en er niks van hadden gegeten. We hadden alvorens al geklaagd, maar in China geven ze niets om de klanten en willen ze gewoon hun geld. Kwaliteit is voor hun niet van belang. wij zijn dus naar buiten gelopen en weigerden te betalen. Na een gehele discussie met de manager wilde hij de prijs maar met 15% verlagen, wij gaven een max prijs die hij niet accepteerden. Hij zei, jullie betalen gewoon het eten of ik bel de politie, 1 keer raden wat wij daarop antwoorden, dan bel de politie maar. Wij zagen dit inmiddels meer als een leuke ervaring. Eenmaal met de politie werd er dan een tussenprijs gesteld en gingen we beide akkoord. Je kunt hier zoveel meer als buitenlander, waardoor we soms ons een beetje arrogant gedragen. Maar dit maal stonden we in ons goed recht.

Het gekke is dat de manager totaal geen zorgen heeft over zijn klanten en dat het in China echt normaal is dat als het eten waardeloos is, dat je wel gewoon alles betaald, want ja je hebt je eten toch gekregen. Dit is erg jammer van China want dit gaat in vele restaurants te koste van de kwaliteit. Verder snapte ik hem ook niet, aangezien wij er al een keer eerder zijn geweest en het halve restaurant vol zit met buitenlanders. Dus wij vertelden hem dat wij dit op SmartShanghai en tripadvisor gaan zetten en vertellen het aan onze vrienden die hier ook komen. Maar hij gaf er niks om en wilden gewoon meer geld.

Het was dus een saaie twee weken die opgevuld werden met twee leuke dinners.