Mountain running

Na een hele drukke week op school (alweer) is het gelukkig weer weekend. Deze week was zo druk aangezien we veel tentamens hadden waarvoor ik dus ook wel een beetje moest leren. Uiteindelijk bleek het voor een vak nog niet eens nodig te zijn aangezien de leraar zei dat hij ons toch laat slagen voor dit vak als wij willen. Ik hoef maar te vragen voor 100% voor dit vak en ik zal het krijgen zei hij tegen iedereen. Hem maakt het niet uit en school ook niet. Verder zaten we in de les van een ander vak en viel er uit het niets een lamp naar beneden. Bijna op iemand zijn hoofd. Al dit soort dingen kunnen echt alleen maar in China, wat een pracht land is het toch.

Een aantal vrienden en ik hadden ons een tijd geleden aangemeld voor een Mountain climbing competitie. Hoewel de informatie toen nog erg vaag was hadden we ons toch maar opgegeven. Met deze competitie moesten we SHUFE (Shanghai University of Finance and Economics) vertegenwoordigen. Afgelopen maandag kregen we dan eindelijk te horen dat het event dit weekend zou zijn en dat het geen climbing competitie is maar een hiking competitie. Uiteindelijk op de dag zelf (vrijdag morgen) kregen we weer te horen dat het een running competie is. Deze competitie was in een gebergte zo'n 450 kilometer van Shanghai.

Na een busreis van bijna 7 uur kwamen we eindelijk aan bij een groot hotel, waar alle universiteiten die met de competitie meededen, zouden overnachten. Ik had samen met Jeroen een 3 persoons kamer. Het was een vrij luxe hotel dus het beviel ons wel zo'n kamer. Helaas moesten we de 3 persoonskamer, die ze overigens zelf aan ons gegeven hadden, weer verlaten voor de tegenstanders want die waren met veel mensen. Gelukkig bestaan er in China een of andere onschuldige insecten die je niet aan mag raken of dood mag maken want uit verdediging komt er een niet te harden luch uit. Uitgerekend zaten er twee binnen. Natuurlijk, tegenstanders zijn tegenstanders, maarja wij konden het hun niet aandoen dat zij moesten slapen in een kamer met van die insecten. Daarom hebben we er een naar buiten gejaagd en de ander gedood, vervolgens zijn wij ook zo snel mogelijk vertrokken en de sleutel netjes afgegeven bij de receptie voor onze tegenstanders.

De volgende morgen was het dan zover en moesten we ons klaar gaan maken voor de competitie. Hoewel wij met 0,0 voorbereiding hier aan mee deden en dit meer zagen als een vakantie, bleek het toch allemaal een vrij groot evenement te zijn. Met een politie escort vertrokken de 3 bussen vanuit het hotel naar de twee uur verder gelegen evenement. Na een busrit met prachtig uitzicht kwamen we dan eindelijk op de plaats van bestemming. Met vele politie en journalisten bij de start waren wij als 1 van de 2 groepen buitenlanders natuurlijk weer het middelpunt van de aandacht. Er zijn wel honderden foto's gemaakt van ons toen wij ons gingen strekken of toen we warming-up deden. De Chinesen deden het zelfde als wat wij deden maar toch blijkt een buitenlander wat interessanter. Na het startschot kwam er een hell van een traject. Hoeveel traptredens we wel niet op moesten rennen, het was toch wel zwaar. Zo zwaar zelfs en zoveel doorzettingsvermogen dat twee van ons 5 hebben moeten overgeven en de andere 3 inclusief mij het bijna zover hadden.

Eenmaal weer beneden moesten er natuurlijk weer foto's gemaakt worden van ons. Het voelde echt raar, we leken wel filmsterren aangezien er echt 20 fotografen stonden met van die dikke camera's en dan allemaal tegelijk foto's maken. Voordat we de bus in gingen wilden we ons nog even een ander t-shirt aantrekken aangezien we bezweet waren. Nou voordat je je shirt uit hebt staat er al weer ergens een Chineesje klaar met een camera, wat soms erg onprettig is. Na een 2 uur busreis kwamen we in een kleint stadje aan waar de prijsuitreiking en sluitingsceremonie was. Heel erg professioneel met allemaal danseressen, podium en publiek. Er was een top 10 voor individueel prestatie en een winnaar voor de groepsprestatie. Het grappige is dat de mensen met de minste voorbereiding het beste eindeigde, oftewel onze groep (Jeroen, Nils, Johannes, Mason en ik) waren het snelste team! Met een geldbedrag, certificaat en een prachtige plastic troffee konden wij met een big smile beginnen aan onze terugreis.

Vandaag ga ik nog met de hikinggroep van afgelopen weekend alle foto's en filmpjes terugkijken, waar ze tevens 8 uur voor ingepland hebben, ppffffffffff. Dinsdag ga ik met Lingyang (buddy) naar Little Holland en gaan we schorpioen eten en hopelijk ook nog spin. Het lijstje van gekke dingen eten word wel steeds langer, aangezien ik in de bus nog motvlinder lijfjes heb geprobeerd (was overigens echt niet te harden). Verder hoorden we nog dingen die we eerst dachten dat het fictie was. Onze teamleider Kimberley komt uit een stad waar ze dus ook echt menselijke placenta eten en zelfs ook feutus en feutus soep! Ja je ziet het goed FEUTUS! Smakelijk eten iedereen.

De foto's komen iets later en zijn misschien iets minder aangezien ze vanuit de bus zijn gemaakt met de mobiel. Ik verwacht ook nog in de komende dagen de foto's van enkele fotografen en een chinese teamgenoot, dus er komen nog genoeg foto's bij dit verslag.